Ostatni weekend szkoleniowy w Studium Coachingu i Mentoringu MLC przed świętami.
Kolorowo, bo tym razem klocki w użyciu.
Praca z celem w zarządzaniu i w coachingu ma różne oblicza.
SMART. Najwięcej osób kojarzy ten użyteczny model wyznaczania celów w kontekście pracy menegerskiej. Opiera się na treści, na tym by cel był precyzyjny, a jednocześnie ambitny i realizowalny. Bierze zatem pod uwagę specyfikę wyznaczania celów dla innych i uwzględnienie ich motywacji.
DSC tzw. dobrze sformułowany cel jest pierwszym, którego uczy się specjalistów pomagania: coachów, psychologów, psychoterapeutów. Oparty jest na procesie. Podążając za lingwistycznymi wskazówkami wyznacza pytania, które potrzebne są, by klient dobrze sformułował swój cel. Czyli odkrył/zdecydował co jest jego celem. Praca opiera się na logicznym, analitycznym dociekaniu. Do zastosowania jest zatem tam, gdzie każdy aspekt celu jest do uświadomienia i wysłowienia, nazwania.
SCORE systemowy model pracy z celem, stworzony przez Roberta Diltsa. Pozwala określać cel klienta, tam gdzie wejście w szczegóły byłoby niemożliwe, czy niepotrzebne. Zestawia w parach jako dwie strony tego samego aspektu problem i cel, oraz przyczynę i efekt (kiedy cel zostanie zrealizowany), dodając perspektywę mocnych stron czy innych zasobów osoby.
”Klocki”, czyli praca na symbolicznej reprezentacji celu, czy inaczej reprezentacji doświadczeniowej (vs reprezentacji analitycznej jak w przypadku DSC). Pozwala na ustalenie celu dla dużych obszarów naszego życia (czy funkcjonowania organizacji), czyli w tych przypadkach, kiedy nazwanie, a nawet uświadomienie sobie wszystkiego, jest niemożliwe. Trzeba doświadczyć, by zrozumieć w pełni ten sposób pracy.
Zajrzyjcie do komentarza. Tam znajdziecie propozycję literatury dla tych, którzy ciekawi są różnic między analityczną a doświadczeniową reprezentacją.